مطالعۀ کیفی و ارائۀ الگوی خودباوری ملی در دانشگاهها و مراکز آموزش عالی کشور

دستیابی به اهداف و چشم‌اندازهای گروههای اجتماعی بزرگ، مانند ملتها، جز در پرتو برانگیختگی عزم جمعی و خودباوری ملی ممکن نیست. مقالۀ حاضر تلاش می‌کند مفهوم خودباوری ملی را در نظام آموزش عالی کشور بررسی کند. هدف: هدف از این پژوهش، یافتن عوامل مؤثر بر خودباوری ملی در نظام دانشگاهی کشور است.روش: روش مورد استفاده در این تحقیق، روش پژوهش کیفی است؛ برای گردآوری اطلاعات از ابزار مصاحبه و برای تجزیه و تحلیل داده‌های تحقیق از روش تحلیل تِم استفاده شده است. یافته‌ها: یافته های حاصل از 25 مصاحبۀ انجام گرفته با 13 عضو هیات علمی و 12 دانشجوی تحصیلات تکمیلی، نشان‌دهندۀ 9 تِم اصلی است که بر خودباوری ملی مؤثرند و عبارتند از: تجارب پیشین، اعتماد به توانایی و برنامه‌های سیاستگذاران، نهادی شدن چشم‌انداز، مقایسه با رقبا، جمع‌گرایی درون‌گروهی و جمع‌گرایی نهادی، مشارکت دانشگاه در امور جامعه، انگیزه‌های مادی در آموزش عالی، استقلال دانشگاهی و هویت دانشگاهی. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان‌دهندۀ آن است که منابع شکل‌گیری و عوامل مؤثر بر خودباوری در سطوح جمعی، مشابه سطح فردی نیستند. از این رو، خودباوری در سطح آموزش عالی و نظامهای دانشگاهی، متفاوت از مفهوم خودباوری در سطوح فردی است.